Po ostatnich muzycznych ostrych jazdach za sprawą dziewczyn z LOVEBITES i mocnej społecznej depie, dzisiaj coś bardzo spokojnego, wręcz hipnotyzującego. I dzisiaj za sprawą Hanging Valleys i akcji Muzyków australijskich będzie nam towarzyszyć muzyka inspirowana przyrodą.
Hanging Valleys wracają z singlem “Behind The Backs Of Houses”, który jest zapowiedzią nowej płyty Duetu. Poza muzyką warto także zwrócić uwagę na video: barwę, postać, ogromne drzewo, aurę, jaka wokół panuje. Udział przy dźwięku miał producent kojarzony m.in. z Alt-J, zdobywców Grammy za utwory utrzymane w podobnym klimacie. A słuchając “Behind The Backs Of Houses” odpływamy w sobie tylko znane rejony emocji, wyobraźni, światów, po których prowadzi Nas fantastyczny vocal i niemal transowe brzmienie gitary. Bo muzyka powinna także odprężać, przygarniać i otulać rytmem, klimatem wyciszając wszelki codzienny zgryz...

Drugim utworem, a właściwiej będzie powiedzieć – utworami są kompozycje Mall`a Grab`a z wydawnictwa zatytułowanego „Don't Keep The Fire Burning” https://lookingfortrouble.club/album/dont-keep-the-fire-burning Jest to projekt - apel powstały przy udziale Mall`a, a także Lou Karsh, Logic 1000 i DJ Plead skierowany do wszystkich, komu bliska jest muzyka, może bardziej muzyka elektroniczna w różnych odcieniach, także przy udziale instrumentów etnicznych, ale nade wszystko wrażliwych na cierpienie milionów stworzeń wskutek katastrofalnych pożarów w Australii. Ścieżki dźwiękowe I EP-ki są dostępne na Bandcamp, a dochód z ich sprzedaży będzie przekazywany takim organizacjom, jak the First Nations Fire Relief Fund, NSW Rural Fire Service and the Victorian Bushfire Disaster Appeal. Wpłaty bądź zakupów poszczególnych ścieżek, czy też produkcji wszystkich Artystów można dokonywać także przez wydawnictwa Animals Dancing, NLV Records and Public Possession. Słuchajcie. Wpłacajcie. I wszyscy miejmy nadzieję, że można wszystko odtworzyć przywracając do stanu sprzed pożaru. Choć będzie na to potrzeba wielu lat, środków i wysiłku mnóstwa Ludzi...

Ponieważ w FRESH`u zamieściliśmy utwór „Darkness” Eminem`a z jego najnowszej płyty, utwór mocno zaangażowany społecznie, 3 Your Mind podamy inny, równie mocny utwór.
Prophets of Rage i “Living On The 110” mówiący o ludziach żyjących poniżej autostrady, o ludziach pozbawionych wszystkiego, często już pogodzonych, gdy nad Nimi przejeżdżają nieprawdopodobnie drogie bryki, nad Ich głowami, po których to brykach pozostają jedynie spaliny i wrażenie istnienia innego, abstrakcyjnego świata, pewnie nieziemskiego...
My z 3Loop`a także mocno cenimy utwory zaangażowane społecznie, mówiące o ludzkich losach, krzywdzie, podziałach, wojnach i tych niesprawiedliwościach, których pewnie jeszcze nie znamy...

Eminem i „Darkness”...
Tyle i aż tyle powinien napisać S.P.P.A.M....
Niesamowity utwór: pełen emocji, ekspresji, bólu i złości...
Głos Eminema, jego modulacja są tak nieprawdopodobnie prawdziwe, że aż na myśl przychodzi pytanie: Jaki jest jego, Eminema, związek z vodeo...
I muzyka, która brzmi jak kondukt żałobny, ostatnie pożegnanie, a może jak chwilę przed...
Eminema lubimy słuchać i mocno cenimy, ale „Darkness” jest życiem i przeżywaniem z wszystkimi emocjami. Zupełnie nie wiem do czego można utwor przyrównać, wydaje się być poza wszystkim, a jednocześnie w Nas samych, gdzieś, gdzieś bardzo głęboko...
Dlaczego tak emocjonalny wpis? Bo wydaje się czymś niemal obraźliwym odbiór „Darkness” w inny sposób, niezależnie od ilości odsłuchań.
Utwór pochodzi z najnowszej płyty Muzyka „Music to Be Murdered By”

Wczoraj w S.P.P.A.M.ie było przyjemne słuchanie, dzisiaj będzie zajefajne (sic!) galopowanie. To będzie GA-LOP! Czegoś podobnego, od wielu lat, jeszcze nie słyszałem. Podobnej gry na gitarze i przyjemności z oglądania śmigających po gryfie palców również. A cały mój zachwyt przywędrował z ... Japonii. Dziewczyny z LOVEBITES w utworze „When Destinies Align” prześcignęły pionierów pawer metalu, jak Helloween, Tokyo Blade, Running Wild, Helloween, Gamma Ray, Blind Guardian, czy świetny Metal Church (“Beyund the Black”), niektórymi kawałkami Tokyo Blade („Night of the blade”), choć to już bardziej NWOBHW.
Zbyt mało dobrej muzyki pochodzącej z Japonii przebija się i dochodzi do Europy i Ameryki Północnej. W prezentowanym utworze Dziewczyny grają fenomenalnie: Midori i Miyako zachwycają techniką i szybkością gry na gitarze, Ich muzyka jest niesłychanie melodyjna i pozbawiona wyłącznie wirtuozerii zachowując harmonię, płynność i melodyjność. Fantastyczna podwójna solówka dwóch Gitarzystek – słucha się tego z niesamowitą przyjemnością. Genialne.
Utwór pochodzi z najnowszego albumu LOVEBITES „LECTRIC PENTAGRAM” wydanego na koniec stycznia 2020 roku.

Dzisiaj w S.P.P.A.M.ie – słuchanie. Jedynie słuchanie, bo niekiedy odczuwamy ogromną przyjemność z słuchania utworu wcale nie wybitnego, zebranego z innymi podobnie nie wybitnymi na, wydaje się, zwyczajnej płycie, ale... Otóż owo „ale”, to właśnie ten niby nic nie znaczący niuans, który powoduje, że słuchamy utworu „Hand of God” z ogromną przyjemnością, kiwając całym ciałem w rytm muzyki, śpiewając całym wnętrzem – całym sobą, bo to utwór niemal... wiosenny. Ot właśnie – wiosenny: rytmiczny, pogodny, z ciepłym głosem, piękną barwą basu. Dzisiaj więcej Nam nie trzeba: przecież to dopiero początek roku, rozkręcajmy się powoli. Tak oto brzmi powrót Lower Dens z płytą „The Competition”

Ginger Baker, którego niestety pożegnaliśmy w październiku 2019 roku, był niezwykle barwną postacią. Wszyscy znamy, a w każdym razie każdy amator muzyki współczesnej wie, że był współzałożycielem legendarnej grupy Cream, wespół z Jackiem Brucem i Ericiem Claptonem. Wspólnie razem nagrali wiele fenomenalnych utworów, a każdy z nich był i jest, wybitnym muzykiem. „White Room”, „Sunshine of Your Love”, czy zupełnie wyjątkowy „I Feel Free”, to tylko niektóre niezapomniane utwory grupy Cream. Ginger Baker, po rozpadzie grupy, był w wielu miejscach, jak choćby przez kilka lat wśród muzyków afrykańskich na Czarnym Lądzie. Był także związany, choć na krótko z zespołem Hawkwind, z którym nagrał płytę „Levitation” w 1980 roku. Z niej pochodzi utwór „Who's gona win the war” Fascynujący utwór, który poza tekstem, ma niesamowitą duszę spowitą mgłą niezrozumienia, żalu... Kto wygra? Czy ktoś wygra tę ... wojnę? Czy kiedykolwiek ktoś trwale wygrał...? Dla kogo jest teraz ta wojna, gdziekolwiek i jakakolwiek wojna?! I dźwięk gitary tnący ową mgłę raz za razem, choć przecież brzmi subtelnie, niemal pieszczotliwie... Wspaniały utwór zespołu mocno niedocenionego.

S.P.P.A.M. to też Człowiek, bywa więc kapryśny, rozżalony decyzjami różnych osób od nagród mniej i bardziej ważnych w świecie muzycznym, bywa niezdecydowany po pierwszym i drugim odsłuchaniu, bywa też, że pomyli się w swoich prognozach wskazując utwór, jako „wybity”, który okazuje się być dobry, bywa – bardzo dobry. Ale też sam Człowiek niekiedy ulega uzależnieniem... od słuchania konkretnego utworu. To zachwyt, fascynacja granicząca z stanem chorobowym, jakim jest uzależnienie: słyszy dany utwór wszędzie, w sytuacjach banalnych i ważnych, podczas relaksu i w stanach stresu.
Utworów, od których bywam uzależniony, z różnych gatunków muzycznych i różnych epok, jest zdecydowanie mniej niż zaliczanych do tzw. utworów Ulubionych i stanowią nieliczną grupę, cokolwiek to oznacza, to ich wyjątkowość jest niepodważalna. Przynajmniej dla każdego indywidualnie.
Dzisiaj proponuję posłuchać utworu „Memphis Tennessee” Chucka Berrego i przenieść się do innego świata, utworu, który wyraża dawną epokę muzyczną, wykonany przez jednego z największych muzyków współczesnych. I choć ożyła sława Chucka za sprawą filmu Quentina Tarantino „Pulp Fiction” i słynnej sceny z parkietu do utworu „C'est la vie”, to właśnie „Memphis Tennessee” uzależnia mnie od słuchania utworu przez kilka dni z rzędu nie dopuszczając do moich uszu nic innego. I tak już trwa wiele lat z nawrotami...

Pozostańmy jeszcze przez chwilę w kręgu śpiewu gardłowego chöömej. Wcześniej zaprezentowaliśmy zespól The Huun Huun Tu z utworem „Chiraa-Khoor wykonanym techniką śpiewu tuwańskiego (z regionu Tuwy), a dzisiaj inna propozycja. Tyle , że metalowa, lub poprawniej będzie napisać – zespołu folkmetalowego...
Jeszcze kilka miesięcy wstecz zachwycałem się utworem „Yuve Yuve Yu” mongolskiej grupy The HU. Niesamowite połączenie nam egzotycznych klimatów muzyki regionu z brzmieniem hevy metalu. Genialne zestawienie, niesamowita umiejętność przeplatana jednego i drugiego stylu, przy jednoczesnym wykorzystaniu tradycyjnego śpiewu chöömej. Już pierwszym odsłuchaniem zostałem powalony, pozostałe nie pozwalały podnieść się choćby na kolana. Fantastyczne! (napomknę tylko, że wszyscy członkowie Grupy mają wyksztalcenie konserwatorskie)

S.P.P.A.M otrząsnął się z Nagród 62 GRAMMY przyznanych w niektórych kategoriach i dla uspokojenia nastrojów proponuje posłuchać Grimes z utworem „So Heavy I Fell Through the Earth (Art mix)”. pomijając wizualizację utworu, która jest fantastyczna, należy przyznać, że sam utwór robi niesamowite wrażenie: czuć w nim ogromną przestrzeń, kosmiczną i niepokojącą. Dźwięki przenoszą Nas do kosmicznych wojaży, a głos, to nieziemski, to jakby duchem nawiązywał do dawnych epickich chórków, dodaje barw zaginionego ducha, czasem jakby o celtyckim zabarwieniu... Po pierwszym odsłuchaniu zaintrygował, lecz dopiero kolejne odsłony coraz wyraźniej zagarniały zmysły.
Utwór promuje nadchodzącą nową płytę Artystki „Miss_Anthrop0ceneę” nagraną przy współpracy z producentem EDM i_o, która ukaże się 21 lutego tego Roku. (https://grimes.ffm.to/missanthropocene.oyd )