Po ostatnim acid life QLHEAD`a (o czym było wcześniej) zaprezentowanym w sieci i dostępnym na You Tube wspomnieliśmy o pewnym nadchodzącym cyklu, miniaturach publikacji – maximum muzyki. W zapowiedzi kwestią niedopowiedzianą było, iż dotyczyć to będzie zarówno wydarzeń minionych (koncertów, festiwali oraz płyt), jak i najnowszych wydawnictw.
Zatem dzisiaj Boris Brejcha, Paul Kalkbrenner, Tel of Us i kilkoro innych wykonawców muzyki elektronicznej w materiale zgromadzonym na „#09”(dziewięcioro Artystów) przez wytwórnię Incredible M™ , a dostępnym w sieci w drugiej połowie stycznia 2020 roku. To wydawnictwo zawiera kompozycje BB i PK, ale także innych muzyków. Do najciekawszych należy Space Motion i „Freak”, Tale Of Us “Symphony Of The Night”, czy proponowany „Lyra” autorstwa Cowlam (https://www.youtube.com/watch?v=BOKgSYxRbeA), a wydanym przez label MIR MUSIC.
W tym mało przyjemnym czasie królowania wira, zajmijmy czymś Nasze umysły, dajmy upust emocjom poprzez słuchanie muzyki i dzielenia się nią. Miłego

Elderbrook – Numb dzisiaj w S.P.P.A.M.ie, to oczywistość, za którą i tak powinniśmy przekazać krótkie wyjaśnienie: Dlaczego tak późno?
No cóż... Net label`i i rozgłośni radiowych na świecie nadających i przekazujących wiadomości li tylko muzyczne w sieci jest cała masa. W tej „całej masie” natrafiliśmy jednak na Elderbrooka i jego nowy kawałek. Utwór utrzymany trochę w duchu „I Promise” REDIOHEAD, czy innego utworu tej samej grupy "Street Spirit", „Athmosphere” Joy Devision, czy nawiązuje klimatem muzycznym choćby do Alt-j. Trudno opisać utwór w kilku słowach, bowiem zarówno od strony muzycznej, jak i tekstu, należałoby poświęci każdemu z elementów wiele uwagi. W skrócie można natomiast napisać: utwór mocno elektroniczny, o nowoczesnym brzmieniu, z intrygującym klimatem opowiadający o życiu jednostki, osamotnieniu, które przecież może wszędzie znaleźć ... kogoś podobnego, bliskiego... Mocno polecam.

Dzisiaj QLHEAD postanowił rozwalić S.P.P.A.M i chyba system. W każdym bądź razie w tej, środkowo - wschodniej, części Europy.
Mamy w pigułce festiwal z Madery, Lollapaloos`a czy inny mniej lub bardziej znamy: na żywo, dynamicznie, bogate dźwiękowo, wielowarstwowe... Zaserwowano Nam materiał do imprezowanie w każdej chwili i wszędzie, materiał wysokich lotów, muzykę, która jest graniem wewnętrznym, poruszającym każdą komórkę, dającej spina wszystkim zwojom. Świetny materiał, który rozpocznie cykl postów na 3Loop.org o muzyce nowoczesnej, w tym także, a może przede wszystkim, elektronicznej... Materiał jest dostępny także na stronie fb QLHEAD. Tupanie gwarantowane.

Często bywa tak, że pierwotny zamysł MUSI ustąpić nowemu wydarzeniu, nowemu urokowi – nowej Fascynacji.
S.P.P.A.,M. jest, i pewnie trwać będzie jeszcze jakiś czas, w niesłychanym zachwycie nad utworem – coverem "Street Spirit" Radiohead w wykonaniu These Grey Men.Odpowiedzi na pytanie skąd tak duża różnica wobec oryginału pojawia się od chwili gdy dowiadujemy się, że członkami tego projektu są Tom Morello z Rage Against the Machine i Audioslave, czy John Dolmayan z SOTD (rzecz jasna chodzi o System).I tym, zdecydowanie wpływa na różnicę w odbiorze wykonania przez Radiohead i These Grey Men jest narracja. W przypadku Radiohead mamy wrażenie, że utwór jest czymś wewnętrznym, rozdwojeniem z stanami nierzeczywistymi. These Grey Men opowiada, czy to przez osobę z zewnątrz, czy drugie „ja”. Pozwala zabieg ten na ogromną ekspresję wyrazu, na niemal eksplozję uczuć, których apogeum osiągamy podczas solo Morello: pięknego, tnącego jaźń, dobywającego się jakby spoza możliwości gryfu. Do tej eksplozji dołącza i Dolmayan, M. Shadows, który odnosi się wrażenie wykrzykuje całe swoje wnętrze. I świetne tło gitarowe Hazley`a. Wow... Fantastyczne! Genialne!

S.P.P.A.M. dzisiaj sythopowo/ kołysankowo. Pisząc „kołysankowo” mieliśmy na myśli kołysanie się rytmiczne, raz w tę stronę, raz w drugą stronę, trochę jakby we śnie. Ot, swoiście, bo muzycznie, ujęta dementia praecox: pozorna monotonia, wycofanie z większych emocji, skupienie a jednocześnie „odjechanie”. I takie właśnie nastroje muzyczne proponuje nam LIZZY YOUNG w utworze „God is pink” (choć w tekście jest „krew jest różowa) z planowanej płyty Coocoo Banana, której ostateczny termin wydania nie jest jeszcze sprecyzowany.

Eminem i „Darkness”...
Tyle i aż tyle powinien napisać S.P.P.A.M....
Niesamowity utwór: pełen emocji, ekspresji, bólu i złości...
Głos Eminema, jego modulacja są tak nieprawdopodobnie prawdziwe, że aż na myśl przychodzi pytanie: Jaki jest jego, Eminema, związek z vodeo...
I muzyka, która brzmi jak kondukt żałobny, ostatnie pożegnanie, a może jak chwilę przed...
Eminema lubimy słuchać i mocno cenimy, ale „Darkness” jest życiem i przeżywaniem z wszystkimi emocjami. Zupełnie nie wiem do czego można utwor przyrównać, wydaje się być poza wszystkim, a jednocześnie w Nas samych, gdzieś, gdzieś bardzo głęboko...
Dlaczego tak emocjonalny wpis? Bo wydaje się czymś niemal obraźliwym odbiór „Darkness” w inny sposób, niezależnie od ilości odsłuchań.
Utwór pochodzi z najnowszej płyty Muzyka „Music to Be Murdered By”

Wczoraj w S.P.P.A.M.ie było przyjemne słuchanie, dzisiaj będzie zajefajne (sic!) galopowanie. To będzie GA-LOP! Czegoś podobnego, od wielu lat, jeszcze nie słyszałem. Podobnej gry na gitarze i przyjemności z oglądania śmigających po gryfie palców również. A cały mój zachwyt przywędrował z ... Japonii. Dziewczyny z LOVEBITES w utworze „When Destinies Align” prześcignęły pionierów pawer metalu, jak Helloween, Tokyo Blade, Running Wild, Helloween, Gamma Ray, Blind Guardian, czy świetny Metal Church (“Beyund the Black”), niektórymi kawałkami Tokyo Blade („Night of the blade”), choć to już bardziej NWOBHW.
Zbyt mało dobrej muzyki pochodzącej z Japonii przebija się i dochodzi do Europy i Ameryki Północnej. W prezentowanym utworze Dziewczyny grają fenomenalnie: Midori i Miyako zachwycają techniką i szybkością gry na gitarze, Ich muzyka jest niesłychanie melodyjna i pozbawiona wyłącznie wirtuozerii zachowując harmonię, płynność i melodyjność. Fantastyczna podwójna solówka dwóch Gitarzystek – słucha się tego z niesamowitą przyjemnością. Genialne.
Utwór pochodzi z najnowszego albumu LOVEBITES „LECTRIC PENTAGRAM” wydanego na koniec stycznia 2020 roku.

Dzisiaj w S.P.P.A.M.ie – słuchanie. Jedynie słuchanie, bo niekiedy odczuwamy ogromną przyjemność z słuchania utworu wcale nie wybitnego, zebranego z innymi podobnie nie wybitnymi na, wydaje się, zwyczajnej płycie, ale... Otóż owo „ale”, to właśnie ten niby nic nie znaczący niuans, który powoduje, że słuchamy utworu „Hand of God” z ogromną przyjemnością, kiwając całym ciałem w rytm muzyki, śpiewając całym wnętrzem – całym sobą, bo to utwór niemal... wiosenny. Ot właśnie – wiosenny: rytmiczny, pogodny, z ciepłym głosem, piękną barwą basu. Dzisiaj więcej Nam nie trzeba: przecież to dopiero początek roku, rozkręcajmy się powoli. Tak oto brzmi powrót Lower Dens z płytą „The Competition”

S.P.P.A.M otrząsnął się z Nagród 62 GRAMMY przyznanych w niektórych kategoriach i dla uspokojenia nastrojów proponuje posłuchać Grimes z utworem „So Heavy I Fell Through the Earth (Art mix)”. pomijając wizualizację utworu, która jest fantastyczna, należy przyznać, że sam utwór robi niesamowite wrażenie: czuć w nim ogromną przestrzeń, kosmiczną i niepokojącą. Dźwięki przenoszą Nas do kosmicznych wojaży, a głos, to nieziemski, to jakby duchem nawiązywał do dawnych epickich chórków, dodaje barw zaginionego ducha, czasem jakby o celtyckim zabarwieniu... Po pierwszym odsłuchaniu zaintrygował, lecz dopiero kolejne odsłony coraz wyraźniej zagarniały zmysły.
Utwór promuje nadchodzącą nową płytę Artystki „Miss_Anthrop0ceneę” nagraną przy współpracy z producentem EDM i_o, która ukaże się 21 lutego tego Roku. (https://grimes.ffm.to/missanthropocene.oyd )

W S.P.P.A.M. ie 2020 roku pozostajemy w kręgu muzyki , a jakże, nie tylko elektronicznej i nie tylko, a może właśnie przede wszystkim, nie najbardziej popularnej. Choć zastrzegamy sobie prawo do stosowania Wyjątków.
Poza zabawą w typowanie Artystów do Nagrody 62 Grammy w różnych kategoriach, zdajemy sobie sprawę, że przecież... życie płynie dalej: jedni odbierają nagrody, inni wydają swoje miej lub bardziej udane dzieła muzyczne.
Dzisiaj Σtella (Stella Chronopoulou) z utworem „"The Race" https://www.youtube.com/watch?v=Apz6aETcqRQ z opublikowanej dzisiaj płyty „The Break”, o tym samym tytule: syntezatorowym graniem na wesoło, z nutą nostalgii za czasami minionymi, bardzo tanecznym rytmem i jakimś tchnieniem... humoru? Świetnie całość brzmi, świetnie, bo miło słucha się utworu, choć przecież nie nadmiernie skomplikowanego. Jak to niewiele niekiedy potrzeba człowiekowi, by zagościł na jego obliczu zwyczajny uśmiech, a noga jakoś tak poza Naszym chceniem i niechceniem, podaje sobie tak i siak... "The Break", „Forest”, „Numero”, czy fantastycznie miło zapętlony „The River”, to niektóre przykłady świetnej muzyki, trochę w stylu retro – techno (synth), trochę odświeżone ...jagody. wielka przyjemność słuchania. Miłego (https://stellawithasigma.bandcamp.com/album/the-break)