S.P.P.A.M otrząsnął się z Nagród 62 GRAMMY przyznanych w niektórych kategoriach i dla uspokojenia nastrojów proponuje posłuchać Grimes z utworem „So Heavy I Fell Through the Earth (Art mix)”. pomijając wizualizację utworu, która jest fantastyczna, należy przyznać, że sam utwór robi niesamowite wrażenie: czuć w nim ogromną przestrzeń, kosmiczną i niepokojącą. Dźwięki przenoszą Nas do kosmicznych wojaży, a głos, to nieziemski, to jakby duchem nawiązywał do dawnych epickich chórków, dodaje barw zaginionego ducha, czasem jakby o celtyckim zabarwieniu... Po pierwszym odsłuchaniu zaintrygował, lecz dopiero kolejne odsłony coraz wyraźniej zagarniały zmysły.
Utwór promuje nadchodzącą nową płytę Artystki „Miss_Anthrop0ceneę” nagraną przy współpracy z producentem EDM i_o, która ukaże się 21 lutego tego Roku. (https://grimes.ffm.to/missanthropocene.oyd )

W S.P.P.A.M. ie 2020 roku pozostajemy w kręgu muzyki , a jakże, nie tylko elektronicznej i nie tylko, a może właśnie przede wszystkim, nie najbardziej popularnej. Choć zastrzegamy sobie prawo do stosowania Wyjątków.
Poza zabawą w typowanie Artystów do Nagrody 62 Grammy w różnych kategoriach, zdajemy sobie sprawę, że przecież... życie płynie dalej: jedni odbierają nagrody, inni wydają swoje miej lub bardziej udane dzieła muzyczne.
Dzisiaj Σtella (Stella Chronopoulou) z utworem „"The Race" https://www.youtube.com/watch?v=Apz6aETcqRQ z opublikowanej dzisiaj płyty „The Break”, o tym samym tytule: syntezatorowym graniem na wesoło, z nutą nostalgii za czasami minionymi, bardzo tanecznym rytmem i jakimś tchnieniem... humoru? Świetnie całość brzmi, świetnie, bo miło słucha się utworu, choć przecież nie nadmiernie skomplikowanego. Jak to niewiele niekiedy potrzeba człowiekowi, by zagościł na jego obliczu zwyczajny uśmiech, a noga jakoś tak poza Naszym chceniem i niechceniem, podaje sobie tak i siak... "The Break", „Forest”, „Numero”, czy fantastycznie miło zapętlony „The River”, to niektóre przykłady świetnej muzyki, trochę w stylu retro – techno (synth), trochę odświeżone ...jagody. wielka przyjemność słuchania. Miłego (https://stellawithasigma.bandcamp.com/album/the-break)

W S.P.P.A.M.ie zbliżamy się do końca zabawy w typowanie Artystów do Nagrody Grammy w różnych kategoriach. Jedną z ostatnich kategorii jest 15. Best Rock Album - 62nd GRAMMY Awards, w której dostrzegamy jedynego Artystę „zbiorowego” - Grupę godnego otrzymać Statuetkę.
Wpierw poczynimy mała dygresję dotyczącą Nominacji w tej Kategorii. Otóż, jakim cudem i sposobem w kategorii Best Rock Album obok The Cranberries znalazł się choćby zespół AMO z płytą
„Bring Me The Horizon”, a zaraz poniżej TRAUMA z płytą „Prevail”, czy chociażby FERAL ROOTS
i „Rival Sons”, które bardziej przypomina klasyków typu The Whitesnake.
Powyższe nie zmienia faktu, iż naszym skromnym zdaniem Statuetka powinna powędrować do Irlandii i zespołu The Cranberries za płytę „In the End”, I to nie za tzw. całokształt, a w związku z tragiczną śmiercią Dolores, ani też dlatego, że Zespól, który wydał takie kawałki, jak legendarny „Zombie”, przepiękny „When You're Gone”, ogromnie popularny „Linger”, „Animal Instinct”, niezapomniany „Animal Instinct” i „Promises”, czy mój ulubiony utwór „Dreams” nie został dotychczas w żaden sposób doceniony.
Płyta „In the End” jest po prostu płytą równą, ciekawą, z jednolitym klimatem nostalgii, nie przerywanym bezmyślną ekstrawagancją, czy poszukując na siłę oryginalności. Płyta ta, bowiem jest w pewnym sensie oryginalna: nie ma wśród utworów jednego, rewelacyjnego (jak na ten przykład u LdR), nie jest zdominowana przez jeden wiodący motyw muzyczny. To płyta, którą puszczamy „od dechy do dechy” mając na koniec wrażenie niedosytu, a jednocześnie wielką chęć ponownego odsłuchania; jest w niej, jakby nostalgia, ale i sute zarazem, że pewne zdarzenia przemijają i nic później tego nie zmieni.

S.P.P.A.M. S.P.P.A.M.em lecz w kategorii - 1. Record Of The Year - 62nd GRAMMY Awards widzenie zdecydowanego Pretendenta do otrzymania Nagrody jest mocno zamazane. Mocno, co nie znaczy, że nie ma faworyta. Ale po kolei.
Pośród Nominacji widzimy: „HEY MA” Bon Iver, „BAD GUY” Billie Eilish, „7 RINGS” Ariana Grande, „HARD PLACE” H.E.R., „TALK” Khalid, “OLD TOWN ROAD” Lil Nas X Featuring Billy Ray Cyrus, “TRUTH HURTS” Lizzo, “SUNFLOWER”
Post Malone & Swae Lee.
W naszym rozumieniu tej kategorii Nominacji do Nagrody 62 Grammy najważniejszymi utworami są: „BAD GUY” Billie Eilish, „7 RINGS” Ariana Grande i “OLD TOWN ROAD” Lil Nas X Featuring Billy Ray Cyrus.
By przejść do wskazania i uzasadnienia Naszego wyboru należy poczynić pewną uwagę, mianowicie odrzucamy oficjalne video.
Wówczas pozostaje prosty wybór: Statuetkę 62 GRAMMY należy wręczyć... Billie Eilish za wykonanie „BAD GUY”. Utwór kapitalny mający wszystko to, co najistotniejsze w tzw, nowym nurcie: rytmikę, elektronikę, sample, specyficzny klimat. Zawarta jest w utworze „BAD GUY” I współczesność i nowoczesność, pokazujące się nam niemal, jako synonimy.
Oczywiście ciekawym utworem jest także „7 RINGS”, tyle, że to utwór, który nic szczególnego nie wnosi, jest swego rodzaju współczesny standardem. Dużo ciekawszym i zarazem dużym konkurentem może okazać się “OLD TOWN ROAD”.

S.P.P.A.M. w kategorii - 2. Album Of The Year- 62nd GRAMMY Awards widzi tylko jednego Artystę godnego otrzymać Statuetkę.
Od kiery po raz pierwszy usłyszałem całą płytę nie mogę dojść do siebie, nie tyle powodowany zachwytem, bo to niewątpliwe, ale wobec Artysty, a właściwie Artystki, która zachwyt wywołała. Nie sądziłem, że doczekam tego dziwnego czasu, kiedy muzyk do tej pory dosyć nisko przeze mnie oceniany, o niekiedy ironizowanym potencjale muzycznym będzie sprawcą mojego... oświecenia?
Wszystkie powyższe słowa odnoszą się do Lany del Rey i wydanej przez Artystkę, tak - ARTYSTKĘ, płytę „Norman Fucking Rockwell!”. Ukułem sobie na tę niecodzienną dla mnie chwilę: zaskoczenia dojrzałością, wyrafinowaniem, pięknem, stylistycznym wysublimowaniem, powiedzenie, że „Głos i potencjał LdR jest Diabłem utrzymywanym w ryzach wielką siłą woli i charyzmą.”
Utwór „Norman Fucking Rockwell”, „Bartender”, “Happiness Is A Butterfly”, czy przepiękny “The Next Best American Record “, to z konieczności wybrane przykłady nieustającej przyjemności słuchania płyty. I xo mnie ogromnie cieszy, nie można żaden sposób pomylić utworów z płyty „Norman Fucking Rockwell!” z poprzednimi wydawnictwami Artystki – zupełnie inna jakość, wtedy jeszcze nie poziomu GRAMMY.
Pozostałe nominacje, to, z całym szacunkiem, chyba nie do końca ten poziom artystyczny, choć nie wszystkim należy odmówić wykonania czegoś wielkiego, jak choćby Lizzo i „CUZ I LOVE YOU (DELUXE)”, czy Vampire Weekend „FATHER OF THE BRIDE”. Jednakże, to nie ten sam równy poziom, nie tak spójny klimat wszystkich utworów, kiedy wręcz wyczekujemy nadejścia kolejnego, a jednocześnie wypieramy z naszych umysłów myśl, że przecież kiedyś musi nastąpić koniec płyty...

W S.P.P.A.M.ie c.d rozważań nad faworytami do stautetki 62 GRAMMY 2020
Spośród wielu grup kategorii, kategoria 12. Best Rock Performance wydaje się być jedną z najbardziej odjechanych. Połączenie rocka z różnymi nurtami muzycznymi i vocalem czyni utwory muzyczne ... zjawiskowymi, zupełnie nieoczekiwanymi wariacjami dźwiękowymi. Kategoria ta również wydaje się być jedną z najbardziej równych poziomem pomiędzy Nominowanymi.
Wszelako jednak mamy swój typ, którym jest ... Karen O & Danger Mouse za wykonanie “Woman”. Za cały komentarz może wystarczy, jeśli powiemy, iż Kare O wykonuje utwór w sposób nawet doskonalszy niż w czasach Yeah Yeah Yeahs, co wydawało się niemożliwe.
Przyznajemy jednak, konsekwentnie do uznania Kategorii za wewnętrznie na zbliżonym, wysokim poziomie, iż wielkie szanse na Statuetkę ma również BONES UK za wykonanie kapitalną muzykę i vocal w „Pretty Waste”, czy Gary Clark Jr za wykonanie „This Land”: za niesamowitą, piękną gitarę (genialna), tło tworzące jakiś magiczny, wciągający, niepokojący klimat, niesamowity klimat i „kolaborację nurtów”.
Nasz faworyt jest jeden, ale ogromnie doceniamy konkurencję...

S.P.P.A.M. podaje swoje typy muzyczne Nominacji w kolejnej kategorii - 13. Best Metal Performance- 62nd GRAMMY Awards.
Z dumą i wielkim zadowoleniem spostrzegamy, nie po raz pierwszy, że wśród nominacji do tegorocznej Nagrody znalazł się utwór CANDLEMASS - "ASTOROLUS - THE GREAT OCTOPUS" wykonany przy udziale Tony`ego Iommi z Black Sabbath, który przed wieloma miesiącami zaprezentowaliśmy na Portalu. A działo się to z przyczyn oczywistych, nie tylko sentymentalnych. Solo, jakie Tony Iommi skomponował i wykonał w tym bardzo mrocznym utworze jest niesamowite: ostre, wyraziste, z charakterystyczną nutą. Do tego należy dodać fantastyczny vocal i mamy całość nieomal wybitną. To Nasz Faworyt do Nagrody w tej kategorii.
Ale, by rzecz skomplikować musimy przyznać, iż w tej kategorii mocnym konkurentem do Nagrody jest TOOL z „7empest”: rozbudowane i różnorodne solo gitarowe, które wyklucza znużenie, rozdrażnienie rozwlekłością (kompozycja ponad 15 minutowa!), nieprzesadzony vocal, oszczędnie wkomponowany w całość kompozycji, świetnie zachowane tempo i klimat w całym utworze... Zarówno nad utworem jak i cała płytą “Fear Inoculum”, fan muzyki metalowej z pewnością zatrzymać się musi.

W S.P.P.A.M.ie to wstęp zatem kilka zdań ponad
Stary Rok 2019 minął, ale ażeby nie było Jemu tak łatwo odejść i by wiedział, czego na ten przykład dokonał w muzyce w minionym Roku, trzeba urządzić Jemu Jego własne podsumowanie. Coś jakby zamaślenie czegoś, kręcenie młynka, jakby bujanie w te i wewte i by każdy: wykonawca, słuchacz, Wytwórnia (a jakże) i Miniony Rok mieli ostatnią okazję do Wielkiego Zbiorowego Przeżycia. Trochę odgrzewania w tym wszystkim, często przejaskrawienia…
Tak to już jest, że kiedy kogoś żegnamy, to by nie wydało Nam się owo pożegnanie nazbyt błahe, nieistotne, musimy pochylić się nad tym w sposób szczególny, co pozwoli Nam w przyszłości dostrzegać go, choćby przez pryzmat chwil, dokonań wyjątkowych…
A jeśli po kilku następnych latach uznamy, że właściwie, to co uznaliśmy subiektywnie za rzecz godną zapamiętanie, okaże się niczym wielkim, żadnym nadzwyczajnym dokonaniem? Zupełnie nic nie szkodzi, bo ważne jest wrażenie odczuwane na gorąco, a po latach, to choćby i za miasto wywieźli…
W tym miejscu zajmiemy się tegoroczną 64 Edycją gali wręczania nagrody Grammy przyznawaną przez Amerykańską Narodową Akademię Sztuki i Techniki Rejestracji, honorującą wyróżniające się osiągnięcia w muzyce. Ceremonie rozdania nagród uświetniają występy cenionych artystów, zaś sama Grammy uważana jest poniekąd za muzycznego Oscara.
W tym roku odbędzie się w 27 stycznia Nowego, 2020 Roku w Staples Center w Los Angeles, California. Całe to bogate show pokazywać będzie na żywo stacja CBS. Nominacji jest do 84 nagród Grammy Awards za dokonania muzyczne w okresie od 01 października 2018r do 30 września 2019r.
Co można jeszcze dodać?
Kategorii jest wiele, bo 84, co pokazuje bogactwo samej branży muzycznej i ogrom ludzi działających w jej obszarze. Zresztą, kilka miliardów ludzi na świecie ktoś bawić musi.
Przechodzimy zatem do sedna, czyli kto i czym nadzwyczajnym bawił Lud Ziemski w ubiegłym roku 2019 (za: https://www.grammy.com/grammys/news/2020-grammy-awards-complete-nominees-list ).
Przegląd Kategorii i Nominacji rozpoczniemy nie od początku, ale też nie z samego końca kategorii, bowiem od kategorii „POP w podkategorii 7. Best Traditional Pop Vocal Album. Jakoś takwyszło, że cześć należy oddać temu co klasyczne, tradycyjne, co stanowi jedną z podstaw muzyki współczesnej.
W tej kategorii jest kilka naprawdę mocnych pozycji, jak Andrea Bocelli z płytą „Si”, Michael Bublé i „LOVE” (DELUXE EDITION); „LOOK NOW” Elvisa Costello & The Imposters, „A LEGENDARY CHRISTMAS” Johna Legend, czy moja faforyta do Nagrody - Barbra Streisand za płytę „WALLS”.
Właściwie, to mógłbym rozpocząć i zakończyć mój wywód nad płytą utworem „Don't Lie to Me”, który zawiera wszystko, co najistotniejsze w tym gatunku muzycznym: klimat, dramaturgię, piękny, wyraźny vocal, ekspresję, ale też lirykę i oczywiście tekst. Ale nie można przejść obojętnie nad przepięknie wykonanym „Imagine” Johna Lennona – to jakby przeniesienie do krainy baśni, innego muzycznego wymiaru... A jeśli dosłyszycie w tej kompozycji także genialny kawałek niezapomnianego Luisa Armstronga, to pozostanie jeszcze pytanie, jak możliwe było połączenie dwóch utworów w jednym... Jest możliwe i to w pięknym stylu. Innym utworem z niesamowitym klimatem, i rzecz jasna – vocalem, jest „Better Angels”, czy z operetkowym, wodewilowym klimatem „Take Care of This House” i najczęściej odsłuchiwany, niemal dynamiczny „The Rain Will Fall”. Całość jest bardzo nastrojowa, poezyjna, z piękną wirtuozerią vocalną. I w tym miejscu uczciwie musimy wskazać na wielkiego i, tak tak, zasłużonego konkurenta – Andrea Bocelli z płytą „Si” za choćby „If Only” (wersja solo), przepiękny „Un'anima”, czy z raczej niebiańskich okolic „Dormi dormi”, a mimo to bardzo spokojny, nieomal – tchniony. „Ali di libertà”, ale ten utwór znają wszyscy…

S.P.P.A.M zaprasza do posłuchania Johnny Hostile & Jehnny Beth w utworze “Let it Out”, który jest soundtrackiem z „XY Chelsea” https://www.youtube.com/watch?v=KaB2R9sADw8 Liderka grupy SAVAGES i producent grupy skomponowali muzykę opartą o brzmienie synthopowe, tworząc bujający się nastrój w rytmie groove. PRzy malej pętelce utwór staje się przeżyciem niemal transcendentalnym unoszonym fantastycznym vocalem. Świetny kawałek i jeśli pozostałe utwory utrzymane są w podobnym klimacie, to oczekiwanie na płytę będzie tym bardziej niecierpliwe.
Płyta z pozostałymi utworami ukaże się w czerwcu tego roku, a film, do którego skomponowano tło muzyczne zaprezentowano podczas Tribeca Film Festival.

Jozef Van Wissem & Jim Jarmusch - Concerning the White Horse (Official Audio) https://www.sacredbonesrecords.com/pr...
Posłuchajcie pierwszy track - “Concerning the White Horse” utwór w nastroju ciemnym, przynajmniej lekkiej psychodeli, choć niektórzy dodają – muzyki relaksacyjnej (!). Być może niekiedy słabe stany depresji bądź jej okolic mogą stanowić rodzaj relaksu…? Dalszych rozważań na ten temat nie będzie teraz, czy w przyszłości. Muzyka jest bardzo… ciekawa. I nie ma tu nic ponad to, jak choćby nazwisko jednego z Muzyków. Utwór znajdzie się na nadchodzący albumie „An Attempt to Draw Aside the Veil”, który pojawi się 8 lutego tego roku nakładem wydawnictwa Sacred bones. Ciekawe, zdecydowanie inne niż masspapka. Naprawdę warto…